А хацелі сесці дома і тупа глядзець серыялы ці які-небудзь фільмец без асаблівага сэнсу. Атрымалася – што не атрымалася....

Барвовае сонца садзілася за гарызонт,і,быццам затрымлівалася,чапляючыся за галінкі дрэу.Ватныя воблакі ужо лездь віднеліся у цемным небе.Дрэвы,ыццам сцяной,цягнуліся у самае неба.Ласкавы вячэрні вецяр...

Мой прыяцель вельмі дзіўны чалавек. Знешне ён ні чым не вылучаецца, але патрэбна яму толькі пачаць гаварыць, як свет навокал мяне ператвараецца ў нешта незвычайнае. Тады я адрываюся ад Зямлі і можна н...

Памылка сувязі. Сервер не працуе. Абяцалі наладзіць. Сёння. Але ўжо дзесяць гадзін, а ўсё ніяк. Таму з’явілася багата вольнага часу – для таго, каб пісаць....

Што бы вы рабілі, калі б да Вас завітаў чорт? Я ўпэўнен, што Вы бы не сустракалі яго так, як зрабіў гэта Андрэй Сцяпанавіч Груздь. Ён ветліва запрасіў яго ў хату. Не трэба здзіуляцца – чорт пера...

Не думала пра вяртанне. Але... Працяглы перапынак - і зноў прадстаўляю нататкі адной асобы, якая глытае жыццё, як рыбіна, выкінутая на бераг і спрабуе разабрацца з пачуццямі да маленькіх і дарослых м...

У сярэдзіне мінулага стагоддзя, калі савецкі прафесійны тэатр ужо дасягнуў свайго росквіту, трывалыя пазіцыі пачынаюць займаць і аматарскія гурткі, студыі, тэатральныя майстэрні. Менавіта ў гэты час п...

Кожны пражыты намі дзень - дэталька ў мазайцы жыцця. А кожная жыццёвая гісторыя ­- непаўторнае і яскравае апавяданне. Гэта ў ідэале, але ж нічога ідэальнага ў свеце не існуе....

Чарговы фрагмент з нататак адной асобы. Жыццё як арганізаваны хаос і каляровы цуд. Першае падарожжа ў гэтым годзе – спадзяванне, што будуць яшчэ, першыя кветкі як дзіцячыя мары... Такія яны, думкі і р...

Сонца трымціць на фоне боскага блакіту. І я заплюшчваю вочы. І слухаю, як плешчацца маленькая рэчачка і крачуць, хапаючы проста ў паветры кінуты дзецьмі хлеб, белыя-бялюткiя птушкі....

Вясна бярэ верх. З'едзеных цукерак i шакалада становiцца ўсё больш. Але затое ёсць новыя рэчы i новыя жаданнi - усё гэта ў чарговай серыi нататак адной асобы....

З вясной прыходзяць новыя жаданні, думкі, трызненні, спадзяванні. Змяняецца і маленькі Сусвет адной асобы. Пра гэта і яе нататкі....

Ходзіш, ходзіш... Тут яшчэ лапікі снегу. Але яшчэ дзень-два – і знікне. Уздыхнеш на поўныя грудзі – і адчуваеш, як ажыве ў тваім сэрцы чароўны вобраз красак-пралесак....

Часам мне здаецца, што мы ўжо былі на гэтым свеце. Быццам, усё знаёмае, быццам, усе знаёмыя. І гэтая з’ява такая цікавая, што пачынаеш блытацца: дзе ж яна, сапраўдная рэальнасць? А прычынай усяму з’яў...