Памылка сувязі. Сервер не працуе. Абяцалі наладзіць. Сёння. Але ўжо дзесяць гадзін, а ўсё ніяк. Таму з’явілася багата вольнага часу – для таго, каб пісаць....

23 снежня ў кнігарні “Галіяфы\"  адбылася прэзентацыя новай кнігі Станкевіча.Атмасфера на імпрэзе панавала  не зусім святочная. Было бачна, што людзі яшчэ не ачунялі ад апошніх падзей,...

Сонца смяялася мне ў вочы, і не было яму ніякай справы да маёй хворасці. З сонцам я не мог паразумецца. Аніяк. Вось ужо колькі год. Але такой бяды. Бывае значна горш. І я спадзяваўся знайсці іншае сон...

Гэтым летам я наведаў сталіцы дзьвух суседніх з Беларуссю рэспублік, а менавіта Кіев і Маскву. Падарожжа маё мела турыстычны характар і таму я паспеў пабываць у розных цікавых і славутых мясцінах гэты...

Рыпнулі дзверы – і ўвайшоў Ніхто. Ніхто нічога не сказаў і сеў побач.  Моўчкі мы павячэралі і, як і дамаўляліся, пайшлі блукаць па вечаровым горадзе....

Аднойчы я з сястрой вырашыла схадзіць у краму, як гаворыцца, “за кампанію”. Але перад гэтым мы з ёй заключылі маленькую дамову. Яна складалася з наступнага: усю дарогу і час знаходжання ў краме мы пав...

Людзей пад адну грабёнку не расчэшаш. Адны радуюцца, што нарэшце развіталіся з чарговым лішнім кілаграмам, другія лічаць, што добрага чалавека павінна быць многа. У адных вечныя праблемы з дзвярыма &n...

Усё пачалося с таго, што мой сябар Паша прыйшоў на работу ў нейкім надта вясёлым настроі. Раней такога за нім не назіралася, асабліва, калі ўлічваць, што сёння – панядзелак. У апошні час на яго ...

Ну вось... Дом насупраць атрымаўся занадта высокім. Яго зрабілі на два паверхі вышэй і закрылі нам усю панараму. А калі гэтай гміны яшчэ не было (як і ўсёй гэтай мэблі ў маёй кватэры – толькі па...

Вясна бярэ верх. З'едзеных цукерак i шакалада становiцца ўсё больш. Але затое ёсць новыя рэчы i новыя жаданнi - усё гэта ў чарговай серыi нататак адной асобы....

Сёння я зноў, як рабіў гэта дзесяткі разоў, прыйшоў у знаёмы двор і стала заняў месца на дзіцячай пляцоўцы, на ніжняй прыступцы лесвіцы-аркі....

– Сядай, – амаль загадаў Алесь Іванавіч, і я, не прывітаўшыся, села. – Спазнілася. Бяры цукеркі....

Не думала пра вяртанне. Але... Працяглы перапынак - і зноў прадстаўляю нататкі адной асобы, якая глытае жыццё, як рыбіна, выкінутая на бераг і спрабуе разабрацца з пачуццямі да маленькіх і дарослых м...

Плывуць крыжы над горадам. Пад зорным небам, над халоднаю зямлёй, у чорнай бездані. Плывуць крыжы. Пралятаюць “Мерсы” ды “Джыпы”, разбіваюцца лёсы аб халодны шэры асфальт. А ім усё роўна – яны плывуць...