Плывуць крыжы над горадам. Пад зорным небам, над халоднаю зямлёй, у чорнай бездані. Плывуць крыжы. Пралятаюць “Мерсы” ды “Джыпы”, разбіваюцца лёсы аб халодны шэры асфальт. А ім усё роўна – яны плывуць...

Яшчэ адзін фрагмент з серыі "Што гаворыць маўчанне" - сустрэчы, сыход у сябе, змены ў жыцці....

А хацелі сесці дома і тупа глядзець серыялы ці які-небудзь фільмец без асаблівага сэнсу. Атрымалася – што не атрымалася....

З вясной прыходзяць новыя жаданні, думкі, трызненні, спадзяванні. Змяняецца і маленькі Сусвет адной асобы. Пра гэта і яе нататкі....

Быў сіберны вецер, калі мой горад прачнуўся ў панядзелак. Пра снег засталася з ночы толькі згадка – лёгкае колкае покрыва на машынах. А на зямлі – нічагусенькі. Чарната.. Толькі застылыя л...

Калі чытаеш “Брыджыт Джонс”, вельмі хочацца пісаць, як Брыджыт Джонс. Праўда, я замала п’ю і не палю наогул. ...

У нейкі момант свайго жыцця я азірнулася і зразумела: тры самыя блізкія мне мужчыны носяць адно імя....

Мне можна ўсё! Хто гэта сказаў? Гэта сказаў... Я! Я гэта сказаў. Навошта я гэта сказаў? Ды проста так! Мне так захацелася – і я сказаў. Проста мне стукнула ў галаву... і я сказаў. А чаму б і не?...

Чарговы фрагмент з нататак адной асобы. Жыццё як арганізаваны хаос і каляровы цуд. Першае падарожжа ў гэтым годзе – спадзяванне, што будуць яшчэ, першыя кветкі як дзіцячыя мары... Такія яны, думкі і р...

Чацвер. Вечар. Футбол. Расія. На другім баку поля – Іспанія. Сорак чацвёртая хвіліна гульні. Лік: нуль супраць нуля на “амаль нашу” карысць. Нейкі “амаль нашы” вядомы футбаліст б’е мяч у вароты, але ц...

Застацца самой сабой. Пакiнуць усё цяжкае. Свет як пустка i як невычэрпная крынiца фантазiй, цудаў i... Усё гэта - у маўчаннi адной асобы...

Ведаеш, адно слова можа быть такім шматзначным. І такім бессэнсоўным. Колькі ўсяго я ўкладаў у сваё кароткае “кахаю”, калі мы ў той вечар толькі на імгненне засталіся адны....

Я з заміраннем сэрца думаю: адкласці б усё і пайсці пашукаць сабе новую сукенку. Безумоўна, чорную, толькі чорную. Безумоўна адкрытую. Такую, якая б здавалася простаю, але ў той жа час – шыкоўна...

Апошнія дні настрой быў нейкі асабліва святочны , радасны. Яму здавалася: што яшчэ трэба для шчасця ? І адкуль толькі ўзялася гэтая невычэрпная энергія?! ...