Працягваю серыю нататак, у якіх схавана тое, што перажыта, але не расказана.

З Наташкай сустракаемся ў метро. Яна спазняецца хвілін на дзесяць. Адразу пхае мяне ў вагон, мы выходзім на трэцяй станцыі, едзем на тралейбусе яшч...

У студзені прыхапіўся мароз і выпала снегу. Нарэшце. Шмат. Месяц і сціплыя ліхтары здзіўлена глядзелі на цуд. Ачысціць дарогі і двары не паспелі. Т...

Цяпер я жыў адным толькі чаканнем, што калі-небудзь усё гэта – у сэнсе, школа – нарэшце скончыцца. Мне выдадуць атэстат і адпусцяць на ...

Я з заміраннем сэрца думаю: адкласці б усё і пайсці пашукаць сабе новую сукенку. Безумоўна, чорную, толькі чорную. Безумоўна адкрытую. Такую, якая ...

На вялікай (мне здавалася – празмерна вялікай нават з трэцяга паверха) пляцоўцы за акном, амаль вольнай ад машын і турыстычных аўтобусаў, з&r...

Быў сіберны вецер, калі мой горад прачнуўся ў панядзе...

Калі ў горадзе пачалі ставіць калядна-навагоднія елкі, снег ужо сышоў. Сапраўдны, белы, пульхны лістападаўскі снег перадаў эстафету такому ж сапраў...